بررسی ملاک‌های مشروعیت فرماندهی و فرمان‌پذیری در مدیریت با تاکید بر مبانی حکمرانی اسلامی
نویسنده : اسماعیلی، مجید ؛
مجله:پژوهش نامه فقه اجتماعی»پاییز و زمستان ۱۴۰۲ – شماره ۲۳ ISC (۲۸ صفحه – از ۲۳۱ تا ۲۵۸ )
چکیده:
انسان در زیست اجتماعی خود ناگزیر از حضور در سازمان‌های مختلفی است که برای اداره امور مربوط به خود، مدیرانی انتخاب و بر دیگر افراد مسلط کرده‌اند. هر مدیر برای اداره سازمان تحت امر خود، دستورات و فرمان‌هایی صادر و زیردستان را ملزم به پذیرش آن می‌کند. بر اساس مبانی توحیدی، فرماندهی ذاتاً مختص خداوند متعال است و غیر او حق فرمان دادن به دیگری را ندارد و نیز فرمان پذیرفتن از غیر او نیز ممنوع است. ازآن‌رو که در حکمرانی اسلامی تمام ابعاد مدیریت و حکمروایی باید بر اساس مبانی اسلامی شکل گیرد، لازم است مشروعیت فرماندهی و فرمان‌پذیری با توجه به همین مبانی بررسی شود. بر اساس رابطه‌ای که هر فرد ممکن است با سازمان داشته باشد، در نگاه ابتدایی مشروعیت فرماندهی و فرمان‌پذیری می‌تواند ناشی از نظام ولایی، قوانین و مقررات و نیز عقد استخدام باشد. در این نوشتار، با بهره‌گیری از روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع وحیانی و کتابخانه‌ای، هریک از این وجوه، شرایط و اقتضائات آن و همچنین، قلمروی اثبات مشروعیت توسط آن بررسی شده است و قوانین و مقررات و عقد استخدام به‌عنوان ملاک مشروعیت مورد پذیرش قرار گرفته‌اند.
منبع: نورمگز
