کاربست راهبردهای مدارای اجتماعی در حکمرانی اسلامی- ایرانی: فراتحلیل پژوهش‌ها
نویسنده مسئول: عشایری، طاها ؛
نویسنده: عباسی، الهام ؛ شعاع اردبیلی، مجتبی ؛ جهان پرور، طاهره ؛
نشریه: اسلام و مطالعات اجتماعی تابستان ۱۴۰۳ – شماره ۴۵ ، ب (حوزه علمیه/ISC (۴۱ صفحه – از ۱۴۴ تا ۱۸۴ )
چکیده:
مداری اجتماعی، به معنای تساهل، بردباری، تابآوری، صعه صدر و شکیبایی، آزادی بیان، اظهار عقیده و اجماع بر اساس تدابیر جمعی است. بنیان‌‌های ظهور حکومت اسلامی و تداوم حکمرانی دینی؛ توجه به اصل مدارای اجتماعی است. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه کاربست راهبردهای مدارای اجتماعی در حکمرانی اسلامی-ایرانی است. روش پژوهش از نوع فراتحلیل کمی (پیمایشی)، با نرم‌افزار 2cma و به روش نمونه‌گیری غیراحتمالی انجام شده است. از جامعه آماری ۴۶ سند در بازۀ زمانی ۱۳۸۳ الی ۱۴۰۲ پس از غربال‌گری و ملاک ورود و خروج و ۳۵ سند (حجم نمونه) با رعایت روایی و پایایی انتخاب شدند. نتایج نشان می‌دهد که عوامل سیاسی (آشنایی با حقوق شهروندی، قوم‌‌مداری، فرهنگ سیاسی، مشارکت سیاسی)؛ فرهنگی (هوش فرهنگی، سرمایه فرهنگی، استفاده از رسانه‌های جمعی، میزان دین‌داری)؛ روانی (فردگرایی اخلاقی، امید به آینده، محرومیت نسبی، تابآوری)؛ اجتماعی (انسجام اجتماعی، احساس تبعیض اجتماعی، رضایت از زندگی، مشارکت اجتماعی) و جمعیتی (سطح تحصیلات، میزان درآمد، پایگاه اقتصادی-اجتماعی) در مدارای اجتماعی تأثیرگذار است.
منبع : نورمگز
